تحقیق تاريخ پوشش زنان ايران 78 ص

دسته بندي : دانش آموزی و دانشجویی » دانلود تحقیق
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 76 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏1
‏مقدمه:
‏رديابي‏ ‏پوشاك‏ مردم يك سرزمين كه از ‏آ‏غاز چگونه بوده يا چگونه تحول يافته،كاري در خور ‏تحقيق‏ و دقت است. ‏آد‏مي از زماني كه از برهنگي خود احساس شرم كرد با وسايل ممكن ‏خود‏ را پوشانيد. ولي براستي چگونه و با چه وسايلي ستر عورت كردند. و اينكه پوشاك ‏زنان‏ اين سرزمين، پيش از آمد آريائيهاي‏ ‏مهاجر‏ چگونه بوده است ‏نيز‏ پر از ‏ابهام‏ و اشكال است. لباس به عنوان پوششي كه سلامتي انسان به آن وابسته است، براي ‏هر‏ زن و مرد الزامي است. زن حق خود آرايي و تجمل دارد ولي حق ‏تبرج‏ و خود نمايي، ندارد‏ .‏ ‏ ‏غزالي‏ ،محمد، مسائل زنان بين سنتهاي كهن و جديد، ترجمه مجيد احمدي، تهران : ‏احسان‏ ، 1379، ص221ـ223.
‏زنان‏ ايران‏ ‏بي‏ ‏حجاب و بدون پوشش نبودند، بلكه در هر عهدي پوشش مخصوص به ‏خود‏ داشتند كه با ظهور اسلام حجاب ‏آ‏نها كامل گشت‏ . ‏ ‏ ‏ضياءپور،‏ جليل،پوشاك زنان ايران، تهران: وزارت فرهنگ و و هنر، 1346، ص4.
‏فصل اول
‏پوشاك‏ و حجاب زنان در ايران ‏باس‏ت‏ان
‏زنان ايلامي‏
‏زنان‏ ‏ا‏يلامي‏ ردائي بلند از شانه تا زانو به تن مي‏ ‏كردند‏ ‏كه معمولا، شانه و بازوي ‏راست ‏لخت‏ رها مي‏‌‏شد.آنها‏ ‏موهاي بلندي داشتند كه آنرا مي‏‌‏بافتند و دور سر‏ ‏مي پيچاندند.
‏زنان‏ ‏مرفه‏،‏ ‏لباسهاي رنگي و درخشان مي‏ ‏پوشيدند و در مراسم ويژه، زيورهاي بيشتري به كار ‏مي‏ بردند و از گردنبند و گوشواره هاي طلا و نقره، استفاده مي نمودند. سنگهاي
‏2
‏قيمتي‏ و درخشان ، نيز در ساخت زيور آلات آنها به كار مي‏ ‏رفته كه لاجورد و عقيق از ‏جمله‏ آنها بوده است‏ .‏1‏ ‏ ‏آميه‏ ، پير، تاريخ عيلام ، ترجمه شيرين بياني ، تهران: دانشگاه تهران،1349،‏ص‏14
‏
‏زنان آشوري
‏در‏ ‏ميان‏ زنان آشوري، نقاب داشتن و پوشش سر از امتيازات زنان محترم آشوري بود.‏آنها‏ احتمالا شبيه زنان ايراني بودند و جامه رسمي ‏آنها‏ شامل دامني بود كه در پيرامون كمر خود مي پيچيدند.روپوشي داشتند و كفشي بر پا ‏مي‏ كردند و روبند سفيد بر چهره مي گذاشتند.روبند نه تنها براي افزودن زيباييهاي ‏زنانه‏ به كار ميرفت بلكه مسلما زنان قصر آن را هنگامي بر چهره ميزدند كه با مردم ‏در‏ خارج از قصر مواجه ‏
‏مي‏ ‏شدند. در هزاره سوم پيش از ميلاد، جامه هاي ساخته شده از ‏خز‏، هنوز به نظر گرانبها مي آمد.حتي از ‏آ‏نها تقليد مي شد. و براي اين كار از ماده ‏غير‏ لطيفي مانند حوله استفاده مي‏ ‏كردند‏ ‏و با پيشرفت بافندگي، براي تزيين حاشيه ها و ‏لبه‏ ها، از چين و گلابتون استفاده شد.‏پوششي ‏ماند‏ شال را به كار مي‏ ‏بردند.كه يك شانه ‏را‏ عريان نشان مي‏ ‏داد.‏و‏دراين زمان جاي آن را ‏پوششي‏ گرفت كه داراي آستين بود. همچنين زيور‏‌‏آلاتي كه بسيار هنرمندانه و زيبا از ‏طلاي‏ وزين و مرواريد نشان، همراه با مينا كاري و سنگهاي كمياب ساخته مي‏ ‏شد‏ .‏1‏ترنر،‏ روت، كاكس، ويل،ترجمه شيرين بزگمهر، تهران: توس،1380،ص54.
‏دختران‏ درسن ا‏ز‏دواج كه ‏پانزده‏ سالگي بود، گوشواره مي آويختند. ملكه هم پيراهن و شلواري به تن ميكرد.و ‏احتمالا‏ لباس زنان دوره هاي بعد نيز چنين بوده است‏2‏سيبريت،‏ ‏ايلسه، زن در شرق باستان،‏ ‏ترجمه رقيه بهزادي،تهران:پژوهنده، 1379،‏ ‏ص‏75ـ85
‏و‏ چون زنان حرم‏ ‏سرا زندگي ‏نسبتا‏ خسته كننده اي داشتند وقت خود را بيش از ديگران صرف زيباسازي و آراستن خود ‏مي‏ ‏كردند‏.
‏3
‏زنها‏دامنهاي بلندكه تا روي ‏پاها‏ ميرسيده و لباس مخصوص زنان ايراني بوده‏‌‏است مي پوشيدند‏3‏ ‏عطائي،‏ اميد، ايران در پس پرده تاريخ، تهران: بنيان،1377،ص137.
‏در‏ ايران باستان، زن زيبا ‏زني‏ بود كه موهاي بلند، دهان كوچك،‏ ‏و ابروهاي پهن و پيوسته داشت و اگر به اندازه ‏مورد‏ نظر پهن نبود آن را با وسمه پهن مي كردند‏ ‏4‏ ‏تاجبخش،‏ احمد،تاريخ تمدن و فرهنگ ايران از اسلام تا صفويه، شيراز: ‏نويد،‏1381.
‏بانوان‏ اشراف كمربندي را ‏همراه‏ با يك قزن قفلي بر روي جامه خويش مي‏ ‏بستند و به اين ترتيب گوشه هاي لباس را ‏زير‏ كمربند مي بستند.و جامه اي ديگر بر روي آن مي‏ ‏پوشيدند كه چين دار و به رنگهاي ‏آبي‏ و ارغواني بود كه آن را هنر مندانه مليله دوزي يا تكه دوزي مي كردند.
‏لباس‏ عروس در آن زمان، شامل ‏روسري‏ و شب كلاه و تاج عروس بود و اين پوشش سر مهم بود و نشان مي داد كه ازدواج ‏صورت‏ گرفته است. سنجاق لباس هم به جامه‏‌‏ها نصب مي‏ ‏شد.چادر پوشاندن عروس توسط ‏داماد‏ ‏در‏ حضور گواهان، اين واقعيت را نشان مي‏ ‏داد كه عروس زني ازدواج كرده است. ‏آرايش‏ رنگين ، بيشتر متمايل به سرخ و زرد ، به زيبائي چهره زنان مي افزود. و براي ‏جالبتر‏ كردن چشمها و ابروان مشكي و مژه‏‌‏ها از سرمه و دوده استفاده ميكردندو گيسوان ‏سياه‏ خود را با نوارها و بند ها و مهره‏‌‏هاي سياه، مي آراستند.
‏بافندگي‏ شغل دوست داشتني زنان اشراف بود. هم بانو و هم خدمتكار، در ‏بافندگي‏، ماهر بودند‏.‏1‏سيبريت،‏ ايلسه ، زن در شرق باستان، ترجمه رقيه بهزادي، تهران: پژوهنده،1379،‏ ‏ص114ـ112.
‏زنان ماد :
‏4
‏لباس‏ زنان درباري مادي و ‏پارسي‏ نيز شامل كيتوني(كيتون، نامي يوناني است كه به تونيك‏‌‏ ‏هاي ساده و معمولا ‏سفيد‏ رنگي‏‌‏ ‏كه ايرانيان در زير بالاپوشهاي خود ‏
‏مي‏ ‏پوشيدند. اطلاق مي‏ ‏شده كه نام ‏ايراني‏ آن را برخي ساتراپي دانسته اند.)
‏پر‏ حجم بلند و پر چين بود كه پائين آن ريشه دار و مجلل و ‏يقه‏ آن گرد بود.و گاه تن پوشي نظير چادر امروزي نيز بر روي سر و گردن خود مي ‏آويختند‏. و موهاي خود را به صورت گيس بافته و رها شده در پشت آراسته مي‏ ‏كردند‏ ‏1‏ ‏ ‏متين،‏ پيمان،پوشاك ايرانيان،تهران:اميركبير،1382،ص29.
‏از‏ قرار معلوم، مردم اين دوره به رنگ ارغواني توجه خاصي ‏داشتند‏ و با نظر تقدس و احترام به ‏آ‏ن مي نگريستند.
‏زنان هخامنشي
‏ زنان عهد هخامنشي،‏ ‏چهره كاملا ‏بازي‏ داشتند و گيسوان بلندشان را پشت سر مي آويختند‏ ‏و پيراهنشان مانند مردان پارسي ‏بود‏.و اختلافي كه در ميان آنها ديده ميشود فقط تزئينات پيش سينه و شكل يقه آنهاست ‏كه‏ در پيراهن زنان شكافي داشت و در برخي زيگزاگ است. كشف قطعه فرش كوچكي در ‏پازيريك‏ ، واقع در اتحاد جماهير شوروي ، متعلق به عصر هخامنشي كه روي هر متر مربع ‏،‏ صحنه اي مشتمل بر چهار زن كه در مقابل آتشدان مشغول انجام مراسم مذهبي هستند و ‏تباس‏ آنان به رنگ زرد ، قرمز و قهوه اي نشان داده شده است . بدن آنان سفيد ، ‏چشمهايشان‏ قهوه‏‌‏اي و موي آنان آبي است .و روي لباس آنان تزئيناتي ديده ميشود و ‏نشان‏ ميدهد زنان ان عصر ، چهره خود را نمي پوشانيدند. ولي ‏پارچه‏ شنل مانندي كه حالتي شبيه چادر داشته ‏و‏ كوتاه و نازك بود ، روي سر مي انداختند‏ ‏1‏ ‏راوندي،مرتضي،‏ تاريخ اجتماعي ايران،ج3، تهران:امير كبير،1352،ص623.