تحقیق آمار افسردگی

دسته بندي : دانش آموزی و دانشجویی » دانلود تحقیق
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 74 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏1
‏فصل اول
‏طرح پژوهش
‏1‏-1- ‏مقدمه
‏آدمي مدام در حال تغيير است و هرگز حالت ايستا ندارد. با اين تفاوت كه در طول بخش اول زندگي تغييرات، تكاملي هستند كه به رشد و نضج ساختار و كاركرد مي‏‌‏انجامد، در بخش بعدي زندگي اين تغييرات عمدتاً انحطاطي هستند كه متضمن برگشت به مرحله اوليه زندگي مي باشند؛ اين دوران به دوران ‏«‏سالخوردگي يا كهنسالي‏»‏ معروف است (بختياري و همكاران، 1384) كامينگ و هنري‏ -Cumming e & Henry, W. E.
‏(1961)، در نظريه خود بنام دل كندن بيان مي دارند كه، پيري عبارتست از عقب‏‌‏نشيني پيش رونده از نظر جسمي، رواني و اجتماعي. سالمندان از نظر جسمي فعاليت خود را كند و انرژي خود را پس‏‌‏انداز مي كنند.
‏3
‏در سالمندي، به استثناي تغييراتي كه از نظر جسمي و سلامتي بوجود مي‏‌‏آيد، سالمندان به ميانسالان شباهت دارند و همان نيازهاي رو‏اني و اجتماعي را احساس مي‏‌‏كنند.)‏نوگارتن‏ -Neugarten
‏ و همكارانش،1964)
‏كاهش تعامل اجتماعي در دوران پيري به اين علت است كه اجتماع از سالمندان برخلاف ميل اكثر آنها دل مي كند. (وندر زندن‏ -Zanden; Vender
‏، 1996: ترجمه گنجي، 1383). مگازينر و همكاران‏ -Magaziner et al.
‏ (1988) بيان مي كنند كه ميزان درگيري يا دل كندن سالمند، بيشتر به چهره هاي زندگي گذشته، موقعيت اجتماعي- اقتصادي و به سلامتي‏ مربوط است تا فرایند اجتناب ناپذیر پیری.‏ ‏به عقیده بولینگ و براون(1991)، اکثر سالمندانی که سلامت جسمی دارند ‏سطح فعاليت خود را تا اندازه‏‌‏اي ثابت نگه مي‏‌‏دارند.
‏ ‏سالمند بيش از پيش آسيب‏‌‏پذير مي‏‌‏شود چون قدرت چانه زدن او، مخصوصاً در كشورهاي صنعتي بطور دائم پايين مي‏‌‏آيد، پيشرفت تكنولوژي مهارتهاي او را كه در گذش‏ته آموخته است بي اعتبار مي‏‌‏كند.(جيمز داوود‏ -Dawd; James
‏،1984، 1980 و 1975).
‏ ‏همچنين طبق نظر لوونتال‏ -Lawenthal
‏ (1964)، احساس تنهايي سالمند بر اثر درجه معيني از انزواي فعلي حاصل نمي‏‌‏شود بلكه بيشتر، انزواي قبلي فرد از نظر روابط اجتماعي است كه احساس تنهايي بوجود مي‏‌‏آورد.
‏بازنشستگي و ‏از دست دادن همسر ‏به شركت سالمند در ساخت‏‌‏هاي نهادي اصلي اجتماع (كار و خانواده) پايان مي دهد، بنابراين موقعيت‏‌‏هايي كه آنها بتوانند خود را از نظر اجتماعي مفيد نشان دهند بسيار كم است. ‏(اسميت بلو2‏ -Smith- Blou
‏ ،1373).
‏باس و فاير‏ -Buss & Feier
‏(1977) بيان مي‏‌‏كنند كه 9% كساني كه بيش از 65 سال دارند در حالت انزواي اجتماعي بسر مي‏‌‏برند و اين حالت به آنها اجازه نمي‏‌‏دهد كه با ديگران ارتباط نزديك و صميمي داشته باشند.
‏با افزايش چشمگير تعداد سالمندان در جمعيت و افزايش بيشتر انتظارات، نياز به حمايت در سالمندان مقيم جامعه افزايش يافته است (گالانگر و ترگليو- لونديگان‏ -Gallangher & Truglio- Londrigan
‏،‏2004)‏.‏ در نيمه سال 2004، 10 درصد از جمعيت جهان يعني 606 ميليون نفر، در سن 60 سالگي يا بالاتر بودند. (لي، 2005) پيش‏‌‏بيني مي‏‌‏شود تا سال 2025 اين رقم از مرز يك ميليارد و صد ميليون نفر تجاوز نمايد‏ ‏ (محتشم اميري و همكاران، 2002) ‏.جمعیت سالمندان در ایران در سال 1386، 4 میلیون پانصد و شصت و دو هزار نفر گزارش شده است که حدود 6/5 درصد از جمعيت‏ ايران را تشكيل مي دهد. اگر اين افراد در كنار خانواده خود زندگي كنند از طول عمر و عزت نفس بيشتري برخوردار مي
‏4
‏‌‏شوند. در حالي كه در حال حاضر جمعيت سالمند جامعه دچار مشكلات متعدد اجتماعي، فرهنگي و اقتصادي هستند.
‏يكي از مسائل پيري كه بر سالمندان اثر مي‏‌‏گذارد، حمايت محدود خانواده يا دوستان است. سالمند نياز به داشتن تماس با ديگران دارد تا در هنگام نياز از آنها كمك بخواهد‏ ‏ ‏(هوگستل‏ ‏-Hogstel
‏،2001).‏ ظهور خانواده هسته‏‌‏اي امروزي، نقش‏‌‏ها و عملكردهاي اعضاي خانواده را تغيير داده است و سالمندان براي ورود به زندگي فرزندان خود محدود شده‏‌‏اند.
‏فرزندان خود را ملزم به برآوردن نيازهاي والدين پريشان در حمايت مالي، خدمات بهداشتي يا مسكن نمي‏‌‏دانند و باوري كه فرزندان، بهترين تكيه گاه سالمن‏دان هستند، در حال كمرنگ شدن است‏ (اليوپولوس‏ -Eliopoulus
‏،2005).
‏زندگي سالمندان در محيط اجتماعي متفاوتي سپري مي‏‌‏شود. براي مثال 28-24 درصد افراد بالاي 65 سال تنها زندگي مي كنند و معمولاً بازنشسته شده‏‌‏اند. بازنشستگي اجباري همراه با احترام عميق به كار مي تواند احساسات منفي نسبت به موقعيت به وجود آورد. اين احساسات قادرند مشكلات جسمي و رواني ايجاد كنند. دشواري هاي هيجاني ممكن است علل اجتماعي ديگري نيز داشته باشند بطور مثال از دست دادن درآمد، احساس اينكه فرد ديگر حاكم بر سرنوشت خود نيست. تغيير محل سكونت يا اختلال سلامتي، به طور كلي هر آنچه كه به كم شدن عزت نفس و ارزش اجتماعي فرد كمك كند مي‏‌‏تواند زمينه حضور اختلالات ‏رواني در سالمندان را فراهم آورد‏ ‏(گنجی و همکاران،1365).
‏به نظر مي‏‌‏رسد نتيجه عمده اين تغييرات، احساس تنهايي باشد كه شخص با تفكر در مورد اين عوامل به سمت افسردگي سوق پيدا مي‏‌‏كند (آلكسويلوس‏ -Alexopoulus. G
‏،2001).‏
‏در اين مرحله انسان موفق كسي است كه با وجود ضعف تدريجي نيروي بدني و افزايش احساس اتكا به ديگران، بتواند رضايت خود را از زندگي حفظ كند. حال اگر فرد نتواند اين رضايت را حفظ كند، نوميد مي‏‌‏شود و نوميدي احساسي است كه فرد تصور مي كند عمرش به هدر رفته و با اين فكر كه براي جبران زمان از دست رفته خيلي دير شده، در اين حالت فرد از مرگ به هراس افتاده، احساس شكست مي‏‌‏كند و ممكن است فرد را به عارضه هاي گوناگوني دچار‏ سازد كه افسردگي يكي از آنهاست‏(شاملو، 1378)‏.
‏فشارهاي ناشي از دگرگوني هاي جسمي، رواني، اجتماعي نقش عمده‏‌‏اي در افسردگي سالمندان دارند و نه تنها موجب نااميدي، زوال رواني- اجتماعي، ناخوشي‏‌‏هاي جسماني، از دست رفتن منابع اقتصادي و افزايش مدت نگهداري آنها درسراي سالمندان مي‏‌‏شود، بلكه ميزان خودكشي را به ميزان قابل ملاحظه‏‌‏اي افزايش مي‏‌‏دهد. (عليخاني، 1381)‏.‏ ‏با حمایت ‏های اجتماعی و مرتفع کردن‏ نیازهای عاطفی، روحی و روانی‏ و شناسایی عواملی که به بهبودی زندگی سالمندان کمک می کند می توان به بهبود شرایط زندگی سالمندان کمک کرد
‏4
‏و شادی و طراوت را به زندگی ‏آنها برگرداند.‏
‏2-1- ضرورت و اهميت پژوهش
‏ با افزايش چشمگير تعداد سالمندان در جمعيت و افزايش بيشتر انتظارات، نياز به حمايت، در سالمندان مقيم جامعه افزايش يافته است. (گالانگر، تروگليو- لوندريگان1- Ghallangher & Truglio-londring
‏، 2004.به نقل از سالاروند) در نيمه سال 2004، 10 درصد از جمعيت جهان يعني 606 ميليون نفر، در سن 60 سالگي یا بالاتر بودند (لي تفد2- LeeTFD
‏، 2005) پيش‏‌‏بيني مي‏‌‏شود تا سال 2025 اين رقم از مرز يك ميليارد و صد ميليون نفر تجاوز نمايد. (محتشم اميري، فرازمند و حسين طلوعي، 2002). جمعيت سالمندان در ايران در سال 1386، 4 ميليون و پانصد و شصت و دو هزار نفر گزارش شده است. كه حدود 6/5 درصد از جمعيت ايران را تشكيل مي‏‌‏دهد.
‏ اگر اين افراد در كنار خانواده خود زندگي كنند از طول عمر و عزت نفس بيشتري برخوردار مي گردند. در حالي كه در حال حاضر جمعيت سالمند جامعه دچار مشكلات متعدد اجتماعي، فرهنگي و اقتصادي هستند (سالاروند و عابدي، 1386)
‏ يكي از مسائل پيري كه بر سالمندان اثر مي گذارد، حمايت محدود خانواده و يا دوستان است. سالمند نياز به داشتن تماس با ديگران دارد تا در هنگام نياز از آنها كمك بخواهد (هوگستل1- Hogstel
‏، 2001). ظهور خانواده هسته اي امروزي، نقش‏‌‏ها و عملكردهاي اعضاي خانواده را تغيير داده است و سالمندان براي ورود به زندگي فرزندان خود محدود شده‏‌‏اند. فرزندان خود را ملزم به برآوردن نيازهاي والدين پيرشان در حمايت مالي، خدمات بهداشتي يا مسكن نمي‏‌‏دانند و باوري كه فرزندان بهترين تكيه‏‌‏گاه سالمندان هستند، در حال كمرنگ شدن است. (اليوپولوس2- Eliopoulus
‏، 2005).
‏در چنین شرایطی سالمند بيش از پيش آسيب‏‌‏پذير مي‏‌‏شود چون قدرت چانه زدن او، مخصوصاً در كشورهاي صنعتي به طور دائم پايين مي‏‌‏آيد، پيشرفت تكنولوژي مهارتهاي او را كه در گذشته آموخته است بي‏‌‏اعتبار مي‏‌‏كند. (جيمز داوود3‏ -Dowd; James
‏ ،1984، 1980 و 1975).
‏ همچنين طبق نظر لوونتال4‏ -Lowenthal
‏(1964) احساس تنهايي سالمند بر اثر درجه معيني از انزواي فعلي حاصل نمي‏‌‏شود بلكه بيشتر، انزواي قبلي فرد از نظر روابط اجتماعي است كه احساس تنهايي به وجود مي‏‌‏آورد. بيكمن5‏-Beckman
‏(1981) و لارسون و همكاران6‏ -Larson et al
‏(1986) معتقدند كه روابط سالمندان با دوستان گاهي مهمتر و پاداش دهنده‏‌‏تر از روابط آنها با فرزندان است؛ در عين حال سالمندان به صميميت و استقلال خود خيلي اهميت مي دهند (چارلين و فورستنبرگ