تحقیق تحولات ستاره

دسته بندي : دانش آموزی و دانشجویی » دانلود تحقیق
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 41 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏2
‏تحولات ستاره
‏جالب است بدانید که ستاره‌ها هم مانند انواع موجودات زنده متولد می‌شوند، زندگی ‏می‌کنند و می‌میرند. هر کدام از آنها در طول زندگی خود که گاها به میلیاردها سال هم ‏می‌رسد، دچار تغییر و تحولات مختلفی می‌شوند.
‏نگاه اجمالی
‏در طول زندگی انسان ، ‏ستارگان ‏بی‌شمار ‏راه ‏شیری ‏، عملا بی‌تغییر به نظر می‌رسند. گاهی ، یک ‏نواختر ‏، ‏ناگهان ظاهر آشنای یک ‏صورت ‏فلکی ‏را به مدت چند هفته عوض می‌کند و دوباره کم‌نورتر می‌شود. منظره زیبایی که ‏درخشش یک ‏ابرنواختر ‏در آسمان پدید می‌آورد، بسیار نادر است. در سال 1054 میلادی (433 شمسی) مردم شاهد ‏چنین منظره‌ای بودند. یک ابر اختر در ‏صورت فلکی ثور ‏منفجر شد که ‏سحابی ‏خرچنگ ‏، بقایای آن است. ستارگان متغیر با نور ثابتی نمی‌درخشند.
‏تحول یک ستاره
‏ستارگان نیز نهایتا تغییر می‌کنند و هیچ کدام تا ابد پایدار ‏نمی‌مانند. آتش زغال ، با خاکستر شدن آخرین شراره خاموش می‌شود. ستاره هنگامی ‏می‌میرد که انبار عظیم ‏سوخت هسته‌ای ‏آن به پایان رسد. حتی امروزه ‏نیز ستارگان پیری را می‌بینیم که تاریک می‌شوند. در حالی که ستارگان دیگر تولد
‏2
‏می‌یابند تا جایگزین آنها شوند.
‏رده‌بندی ستارگان
‏ستارگان بسیار جوان ، هنوز در میان گازهایی پنهان هستند ‏که از آن شکل می‌گیرند. درون ‏سحابی جبار ‏، نخستین سوسوی نور ستارگان ‏نوزاد دیده شده است. خورشید ما ، سنین میانی خود را به آرامی می‌گذاراند. برخی از ‏پیرترین ستارگان شناخته شده در ‏خوشه‌های کروی ‏جای دارند.
‏عمر ستارگان
‏شاید بپرسید که محاسبه عمر ستارگان ، چگونه امکانپذیر است. ‏هیچ کس نمی‌تواند رشد یک ستاره منفرد را از ‏تولد ‏تا ‏مرگ ‏آن دنبال کند، ولی خیال کنید که هیچگاه درخت ندیده‌اید و ناگهان شما را به وسط ‏جنگلی برده‌اند، چه پیش می‌آید؟ درختان گوناگونی خواهید دید که در مراحل مختلف رشد ‏خود هستند: از جوانه‌های کوچک تا درختان غول پیکر. اگر اندکی زیست شناسی بدانید، ‏می‌توانید به چرخه حیات یک درخت پی ببرید. اختر شناسان به روشی مشابه ، با استفاده ‏از ‏قوانین فیزیک ‏و رصد گونه‌های مختلف ستارگان ‏، سلسله حوادث زندگی یک ستاره را نتیجه می‌گیرند.
‏فیزیک درون ستارگان
‏بعد از آنکه ستاره شکل می‌گیرد، بلافاصله حیاتی پایدار ‏بدست می‌آورد. در همین زمان ، ‏واکنشهای هسته‌ای ‏در داخلی‌ترین هسته ستاره ‏، ‏هیدروژن ‏را به ‏هلیوم ‏تبدیل
‏4
‏می‌کند و انرژی آزاد می‌شود. سرانجام ، هم هیدروژن درون آن به مصرف می‌رسد. از این ‏به بعد ، تغییراتی در لایه‌های درونی ستاره آغاز می‌شود. در حالی که واکنشهای جدیدی ‏از هلیوم شروع می‌شوند، لایه‌های بیرونی باد می‌کنند تا ستاره را به اندازه ‏غول ‏برسانند.
‏کوتوله سفید
‏کوتوله‌ها
‏در اثر تغییرات زیاد ، ستاره به مرحله متغیر بودن می‌رسد. ‏نهایتا هیچ منبع ممکن برای آزاد سازی انرژی باقی نمی‌ماند. ستارگان کوچکتر ، در اثر ‏انقباض تبدیل به ‏کوتوله‌های ‏سفید ‏می‌شوند. ستارگان سنگین‌تر به‌صورت ابرنواختر منفجر می‌شوند. ماده بیرون ‏ریخته از یک نواختر ، بخشی از ‏گاز ‏بین ستاره‌ای ‏را تشکیل می‌دهد که زادگاه ستارگان جدید است.
‏سحابیها
‏ستارگان در یکی از آخرین مراحل زندگی خود ، پیش از آنکه به کوتوله ‏سفید تبدیل شوند، منظره بسیار زیبایی در آسمان بوجود می‌آورند. این مرحله ، پیدایش ‏سحابی‌های ‏سیاره‌ای ‏است. شکل منظم و رنگهای زیبا ، سبب جذابیت آنها می‌شود (هیچ رابطه‌ای ‏بین سحابیهای سیاره‌ای و سیارات وجود ندارد. این اصطلاح یادگار رصدهای قدیم تلسکوپی
‏4
‏است که شکل دایره آنها با سیاره‌ها اشتباه می‌شد.). یک سحابی سیاره‌ای هنگامی شکل ‏می‌گیرد که ستاره مرکزی آن ، لایه‌ای به بیرون پرتاب می‌کند. لایه گاز همانند ‏حلقه‌ای از دود منبسط می‌شود.
‏تحولات افلاک
‏اطلاعات اولیه
‏جهان ، خواه تکاملی باشد خواه به حالت پایدار ، نکته‌ای است ‏که بر کهکشانهای منفرد یا ‏خوشه‌های ‏کهکشانها ‏مستقیما اثری ندارد. حتی اگر کهکشانهای دور ، آنقدر از ما دور شوند که ‏از میدان بهترین وسایل ممکن خارج شوند، کهکشان ما دست نخورده باقی خواهد ماند ‏ستارگان ‏آن در میدان جاذبه‌اش محکم نگهداشته ‏می‌شوند. کهکشانهای دیگر خوشه محلی نیز ما را ترک نخواهند کرد. اما داخل ‏کهکشان ‏ما ‏به هیچ وجه از تغییر ، که احتمالا منجر به فاجعه‌ای برای ‏سیاره ما ‏و زندگی آن است، مصون نخواهد بود.
‏نظریات ‏فلاسفه یونان باستان
‏مفهوم کامل ‏تغییرات در ‏اجرام ‏آسمانی ‏یک مفهوم جدید است. فیلسوفان یونان باستان ، بخصوص ‏ارسطو ‏، عقیده ‏داشتند که افلاک کامل و تغییر ناپذیرند. هر تغییر یا تباهی و زوال منحصر به نواحی ‏ناقص است که در زیر زیرترین کره ، یعنی ‏کره ماه ‏قرار دارند. این عقیده معقول به نظر ‏می‌رسید ، زیرا مسلما از نسلی به نسل دیگر و از قرنی به قرن دیگر ، تغییر مهمی در ‏افلاک مشاهده نمی‌شد. اما