دانلود مقاله رشد اخلاقی کودکان
دسته بندي :
مقاله »
مقالات فارسی مختلف
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 6 صفحه
قسمتی از متن word (..doc) :
صفحه اصلي نقشه سايت آلبوم عكس پست الكترونيك شماره تماس
وزارت آموزش و پرورش
پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش
جستجو در وب سايت
جهت جستجوی کلمات در بخشهای متفاوت
وب سايت از جمله اخبار ، مقالات ، ياداشت
روز ، انجمن ها و ...
Top of Form
Bottom of Form
اخباركتابخانهمقالاتارتباط با ماروابط عمومي
رياست پژوهشگاه
معاونت پژوهشي
سايت هاي مرتبط
پژوهشكده تعليم و تربيت
پژوهشكده كودكان استثنايي
پژوهشكده اولياء و مربيان
پژوهشكده كاربردي تبريز
گروه پژوهشي تعليم وتربيت اسلامي(قم)
دارالفنون
معلم پژوهنده
استان ها
مركز مطالعات بين المللي پرلز و تيمز
فصلنامه تعليم و تربيت
پژوهشنامه آموزشي
ستاد برگزاري هفته پژوهش ١٣٨٥
دبيرخانه شوراي نظام پيشنهادها
عضويت در سرويس خبری
Top of Form
نام :
ايميل :
Bottom of Form
تعداد کل بازديد کنندگان : 465625
تعداد بازديد کنندگان امروز : 843
بازديد کنندگان اين صفحه : 3324
رشد اخلاقي كودكان
از رامين كريمي
يكي از چالش هاي اصلي دوران كودكي ارتقاي نحوه دستكاري كردن محيط اطراف كودك است به عنوان مثال ياد دادن قواعد بازي از جمله اين موارد است. در اين مورد قواعد فيزيكي مانند پايداري شيء در كنترل محيطي به اندازه قواعد زبان شناسي در برقراري ارتباط از اهميت برخوردار است. اگر اين قواعد به اندازه كافي وجود نداشته باشد كودك بايد به دنبال قواعد ديگري برود تا بتواند با تمرين هر روزه آنها دنياي اجتماعي كه در آن زندگي مي كند را اداره كند.
قواعد اجتماعي شامل دونوع اصلي هستند(تيوريل، كيلن، هالويگ ۱۹۸۷). نوع اول قواعد اخلاقي است كه مشوق افراد براي انجام اعمال خير و ضامن درستكاري و مشخص كننده اعمال خوب از بد مي باشد. به عنوان مثال، مردم مجاز نيستند كه همديگر را بكشند يا اموال ديگري را به غارت ببرند. علاوه بر اين يك سري قوانين رسمي كه به قوانين اجتماعي معروفند در هر جامعه براي كنترل رفتارهاي نادرست و هدايت آنها به راه راست وجود دارد. اين نوع قاعده ممكن است مشتمل شود بر دادن صندلي به يك فرد پير يا گفتن لطفاً و متشكرم و يا صبر كردن و اجازه دادن به ماشين فردي كه در حال پيچيدن است باشند. به علاوه كودكان بايد هم قواعد اخلاقي و هم قوانين اجتماعي را كه شايد در موقعيت هاي مختلف تفاوت هاي بسياري بين آنها وجود داشته باشد ياد بگيرند. به عنوان مثال بين قواعد خانوادگي مان و قواعد كلاس درس يا رفتارهاي مورد انتظار والدين و رفتارهاي دوست داشتني همسالان تفاوت هايي وجود دارد و گفتن اين مطلب ضرورتي ندارد كه اكتساب قواعد اجتماعي جزء انكارناپذير و بسيار مهم رشد كودكان است.(گرالينسكي و كوپ ،۱۹۹۳ مكويي و مارتين، ۱۹۸۳). رشد اخلاقي در قوانين اجتماعي اصولاً براي راهنمايي و تشخيص رفتارهاي درست و غلط براي كودكان طراحي شده است. به همين دليل مطالعه اين كه كودكان چگونه اين قوانين را بفهمند و اجرا كنند به طور سنتي تحت عنوان اخلاقي بودن يا رشد اخلاقي مطرح شده است. تا دهه هاي اخير، رشد اخلاقي يكي از حوزه هاي مورد مطالعه فقط فلاسفه و انديشمندان مذهبي بود. امروزه روانشناسي رشد، بحث ها و مطالب بسيار زياد و جالبي را عنوان كرده است.
تحقيقات معاصر در زمينه رشد اخلاقي به دو سطح اصلي تقسيم بندي شده اند. كانون توجه برخي از محققان كردار اخلاقي، توصيف علل رفتاري كودكان است. براي مثال، علل دزدي در كودكان، علل دعوا كردن آنها و عواملي كه باعث مي شود آنها به گروه هاي گانگستري بپيوندند از جمله حوزه هاي مطالعاتي اين گروه محققان است. عده ديگري از محققان استدلال اخلاقي كه در آن به چگونگي فكر كردن كودكان درباره آنچه كه ديگران انجام مي دهند را مورد مطالعه قرار مي دهند. در اين نوع مطالعه يك موقعيت اخلاقي را براي كودكان توصيف مي كنند و از آنها درباره قضاوت آن موقعيت سؤالاتي مي پرسند: آيا رفتار انجام گرفته درست بود يا نه؟ آيا شخص براي انجام رفتارش بايد تنبيه شود؟ اگر بايد تنبيه شود به چه اندازه؟
اين مقاله از سه ديدگاه نظري اصلي در زمينه رشد اخلاقي آغاز و سپس به آنچه كه روانشناسان درباره رشد توانايي هاي استدلال اخلاقي انجام داده اند مي پردازد و سپس به مطالبي درباره كردار اخلاقي اشاره مي كند كه در آن عوامل موثر بر رفتارهاي مطلوب اجتماعي و سپس عوامل پرخاشگري و ديگر رفتارهاي ضد اجتماعي مورد بررسي قرار گرفته است.
نظريه هاي رشد اخلاقي
دو نظريه در زمينه مطالعه رشد اخلاقي از اهميت بيشتري برخوردار است.(گينز و اسننل ،
۱۹۸۵ وينربي، ۱۹۹۳). يكي اين كه آيا عقايد و رفتارهاي اخلاقي در درون هر كودك وجود دارد و به تدريج در طول زمان در او بروز مي كند و يا اين كه اين عقايد در درون يك فرهنگ وجود دارد و به كودك منتقل مي شود. البته، شما در خواهيد يافت كه اين موضوع يكي از اشكال بحث ماهيت در برابر طبيعت خواهد بود. دومين نظريه مشتمل بر قواعد اخلاقي به طور كلي است و معتقد است كه آنچه از كودك بروز مي يابد از يك عنصر زيست شناختي كه در همه اعضاي انواع كه جنبه جهاني دارد نشأت گرفته است. از جهت ديگر، اگر قواعد اخلاقي در درون گروه اجتماعي رشد يابد بسيار استبدادي بوده و بنابر اين از هر فرهنگ به فرهنگ ديگر متفاوت خواهد بود. اين دو سؤال در قلب بسياري از محققان روي اين موضوع باقي است.
الگوهاي رشدي- شناختي
همان طور كه انتظار مي رفت ديدگاه رشد اخلاقي بيشتر متوجه رشد استدلال اخلاقي كودكان شده است. نظريه پردازان اين ديدگاه معتقدند شكل هاي مختلف رشد شناختي پايه اساسي براي رشد اخلاقي و درك رفتار اخلاقي در كودكان است و ما بايد ابتدا توانايي استدلال اخلاقي و دانش مربوط به مسائل اخلاقي خودمان را افزايش دهيم(دورايز ،۱۹۹۱ رست ۱۹۸۳).ديدگاه شناختي علاوه بر اين معتقد است كه كردار اخلاقي يك كودك از يك موقعيت به موقعيت ديگر ثبات قابل توجهي را نشان مي دهد و واكنش به يك فرآيند واحد از استدلال اخلاقي و كردار اخلاقي به طور روشني مربوط به هم مي باشد. نهايتاً اين الگوها به طور نزديكي به نظريه هاي شناختي مرتبط اند، آنها از نقطه نظر مراحل رشد اخلاقي با هم متفاوتند(كربزو ون هسترن، ۱۹۹۴).
رشدگرايان شناختي با ارائه سؤالات اخلاقي اغلب پيچيده شروع كردند. مطالبي مانند درست يا غلط بودن سقط جنين، كنترل حمل اسلحه و مجازات كشتن، باعث ايجاد بحث هايي در هر دو جنبه استدلال اخلاقي و كردار اخلاقي مي شود. كودكان بزرگتر و بزرگسالان آنچه كه به آنها نشان داده مي شود را به نوبت بررسي كرده و با بحث هاي مختلف و سنجيدن شواهد مختلف از همه جنبه ها به آنها پاسخ مي دهند. بر عكس نوجوانان به سختي ديدگاه افراد ديگر را كه خيلي متفاوت از عقيده آنان است درك مي كنند و فقط مسأله را از جنبه خاصي بررسي مي كنند و به نتايج ساده اي مي رسند(تيورل، هبلد برنت و اينريب، ۱۹۹۱). اين مشاهدات رشدگرايان شناختي را به اين نتيجه سوق مي دهد كه توانايي استدلال اخلاقي مبتني بر رشد توانايي هاي شناختي در طول رشد كودك است.
اين الگوها بسياري از تحقيقات شناختي را به سوي رشد اخلاقي هدايت كرده اند. در اينجا ما اين الگوها را ساده توصيف مي كنيم و در بخش بعد، برخي از يافته هاي تحقيقي مرتبط با آنها را بررسي خواهيم كرد.
نظريه پياژه
الگوي رشد اخلاقي پياژه در اوايل به واسطه كار او روي كودكان ژنوي در كشور سوئيس، در طول سال هاي ۱۹۲۰ تا ۱۹۳۰ صورت گرفت. براي تحقيق روي مفاهيم رشد اخلاقي، پياژه از دو روش بسيار متفاوت استفاده كرد.
يكي از روش هاي او مبتني بر ديدگاه طبيعت گرايي بود كه در آن بازي هاي معمولي كودكان مانند تيله بازي را در خيابان ها مورد مشاهده قرار داد. پياژه از نزديك چگونگي ايجاد و اجراي قواعد بازي را در پسربچه ها بررسي كرد و او را درباره شرايطي كه قواعد بازي بايد تغيير كند و يا حتي از بين برود مورد سؤال قرار داد. دومين ديدگاه كه بسياري تجربي بود ارائه مسائل اخلاقي دشوار به كودكان براي حل كردن بود. اين مسائل به شكل داستان هاي كوتاه به كودك ارائه مي شد و از او خواسته مي شد تا از بين دو نمونه ارائه شده به او فرد شرير يا سركش را مشخص كند. مثلاً در يك داستان كوتاه پسري به نام اگوستين در حالي كه سعي داشت براي كمك به پدرش جعبه جوهر او را پر كند يك لكه بزرگي از رنگ روي روميزي پدرش ريخت. از سوي ديگر يك پسر كوچك ديگر به نام ژولين در حالي كه در حال بازي با قلم پدرش بود يك لكه كوچكي از رنگ را روي روميزي پدرش ريخت.
از اين تحقيق، پياژه يك مدل رشد اخلاقي را به وجود آورد كه اين مدل متمركز بر شيوه پيروي كودكان از قواعدي كه از چهار مرحله تشكيل شده است مي باشد.(دامدن، ،۱۹۸۳ پياژه ۱۹۳۲). در اولين مرحله (۲ تا ۴ سالگي) كودكان هيچ مفهوم واقعي از اخلاقي بودن ندارند. بيشتر بازي هاي آنان بازيهاي تقليدي است كه از هيچ قاعده اي پيروي نمي كند، مگر اين كه در بعضي از اوقات آنها ممكن است محدوديت هاي خاصي به عنوان بخشي از بازي اختراع كنند. (مثل قراردادن تمامي قرقره هاي سبز در يك جعبه خاص). پيروي از عقايد و قواعد اشخاص ديگر تا مرحله دوم(